In 2013 heb ik mijn eerste yogales gevolgd en het voelde als thuiskomen! De les vond ik zwaar,
maar het voelde goed, zowel fysiek als mentaal. Vanaf die dag ben ik wekelijks lessen gaan volgen en de eerste jaren was ik vaak moe na de les.
Ik zat veel in mijn hoofd en ik begon nu mijn lijf te voelen, de stijfheid en de spanningen
die erin lagen opgeslagen. Ik begon de vermoeidheid te voelen die zich door de vele jaren van vechten, vallen en opstaan en gelijk weer doorgaan, hadden opgebouwd. Ik vond en vind het erg fijn om
door middel van mijn lichaam te werken aan mentale processen, wat kom je mentaal tegen als je bijvoorbeeld twee minuten in de plank staat? Wat zeg je tegen jezelf?
De beoefening op de mat vertelde mij veel over hoe ik omging met situaties in het dagelijks
leven. Prestatie gericht, veel vergelijken met anderen, ben ik beter of minder goed dan de ander en als ik minder goed ben moet ik nog harder werken om beter te worden. Of 'ik ben niet goed
genoeg', frustratie wanneer ik na de zoveelste keer nog steeds niet in de handstand kon (en kan) en dat niet los kunnen laten, de negatieve gedachten wanneer ik lang in een zware houding moet
staan; 'Pfff dit is zwaar! Mag ik er al uit? Ik hou dit niet vol'.
Opgeven, daar waar je wél de kracht hebt om door te gaan. Door yoga kom je tot inzicht dat je
sterker bent dan 'de mind' en je gedachten. Dat je meer kan dan je denkt en dat veel afhangt van de verhalen die jij jezelf verteld.
Omdat ik opzoek was naar een stuk verdieping van de beoefening van asana's (yogahoudingen) ben
ik in 2016 begonnen met de driejarige opleiding bij Ron van der Post, deze heb ik in 2019 afgerond. Yoga is voor mij een voortdurend proces van reflecteren, bewust worden en
loslaten.
